Cegły ogniotrwałe to materiały formułowane w celu zachowania kształtu i wytrzymałości na rozciąganie w obecności ekstremalnie wysokich temperatur. Dziś większość cegieł ogniotrwałych jest wytwarzana z aluminium i tlenku krzemu, magnezu, cyrkonu, węglika krzemu i grafitu.
Ceramiczne formułowanie i dostosowanie technologii można osiągnąć na różnych poziomach: czysty tlenek, tlenek w obecności innych, z którymi można oddziaływać, minerał, materiał, receptura i proces.
Materiały, których używamy, to pudry i oceniamy ich fizyczną obecność na tym poziomie. Jednak te proszki są na ogół złożone z mikroskopijnych cząstek mineralnych (z wyjątkiem frytek oczywiście). W wielu materiałach cząstki te są jednorodne,
Niektóre tlenki istnieją jako fizyczne proszki, które możemy dodać do receptury, ale tlenki w kontekście chemii szkliwa są raczej pojęciem teoretycznym
Chemia tlenkowa nie jest zwykle uwzględniana w zrozumieniu, jakie ciała wykonują po wypaleniu, trudno jest określić zależności między chemią ciała szklistego a ich fizycznymi właściwościami wypalanymi. Dzieje się tak, ponieważ ciała nie są topione podczas wypalania, podobnie jak szkliwa, normalnie wypalanie stwarza warunki wzrostu kryształów w ciele. Chemię należy umieścić w kontekście innych poziomów. Weźmy na przykład glazurę, która jest szalona: jeśli zawiera dużo Na2O, to ma wysoką rozszerzalność cieplną, to prawie na pewno przyczyną.
W domu materiały ogniotrwałe można znaleźć w cegle ogniowej i wokół systemów grzewczych. Niektóre rodzaje materiałów ogniotrwałych są zaprojektowane tak, aby były odporne na działanie żrących substancji chemicznych, takich jak różne rodzaje kwasów.